یاد تو بخیر ای گل نسرین             که با تو زنده بود بهار و فروردین   

تویی که مهربان بودی با هر غمگین      خزان هم از تو شد هم بهار آگین

اگر گلی هراسان بود ز باران         تو دادی پناهش              شکست اگر نهالکی به طوفان           تو شستی گناهش

اگر چلچه ای زخمی                  زجفت خود جدا مانده و تنها،            خون افشان گم می شد

اگر کبوتری خسته                     ز سنگ فتنه وا مانده  و تنها،           در طوفان گم می شد

چه هراس باد و باران   گل نسرین      تو که سرپناه هر گمشده بودی   

در میان سیل و طوفان    گل نسرین     تو چراغ راه هر گمشده بودی

سوزدم دل از غمت        که بینوایی       همه زیر چترت ایمن از بلا       تو ولی ،خودت اسیر ماجراها       وای از این ستم خدایا

همه ما به یمن تو                  ولی تو تنها                    وای از این ستم خدایا

ناگهان خروش باد و خشم طوفان                      که تو گم شدی میان باد و باران

بی که دستی آردت کسی به یاری                    یا شود کسی دچار بی قراری

گل نسرین  گل پر پر نگاری     تو به چنگ باد و بار اسیر نفرین     غیر نفرین اما چیزی نشنیدم       وای از این ستم خدایا

از پی رهاندنت دستی ندیم           وای از این ستم خدایا              وای از این ستم خدایا